คนตกงานไร้ญาติอย่างฉัน ยังคงย่ำเท้า ก้าวแล้ว ก้าวเล่า เพื่อ สมัครงาน
อายุ 27 มันก็ไม่น่าหางานยากนี่หว่า
นี่ก็ 11 โมงกว่า เข้าไปแล้ว ไอแดดทำให้ฉันรู้สึกหน้ามืดหลายครั้ง
เพราะมีเงินติดตัวเพียง 10 บาท ฉันจึงต้องรีบสมัครงานให้ได้
ถ้าวันนี้ยังไม่ได้ คงต้องอดข้าว เหมือน 2 วันก่อนแน่นอน
ในมือ มีขวดเปล่าที่เก็บมาตามทาง นับได้สัก 20 ใบได้
คิดเอาไว้ว่า ถ้าผ่านร้านขายของเก่า ก็จะเอาไปขาย แลกข้าวสักมื้อ
ฉันเดินไปก็มองไป เจอชายแก่คนหนึ่ง นั่งชันเข่าอยู่ริมฟุตบาท
ทั้งที่แดดร้อนขนาดนั้น สภาพแกเหมือนคนใกล้สิ้นใจยังไงไม่รู้
ฉันอดสงสัยไม่ได้ เลยเดินเข้าไป กะจะถามว่านึกยังไงถึงมานั่งตากแดด
หรือจะมานั่งประชดดินฟ้าอากาศกันหนอ
แต่พอเดิน เข้าไปใกล้ คำถามที่ คิดไว้หมดลงทันที
ฉันรีบเอาน้ำที่มีตามก้นขวดที่เก็บมาเทใส่ปากชายแก่คนนั้นทันที
พอน้ำลงคอสักพัก ชายแก่คนนั้นก็บอกว่าแกโดนรถเก๋ง เหยียบที่หลังเท้าข้างซ้าย
ตอนแกจะข้ามถนนแล้วหมดแรงพอดี เลยถูกรถเหยียบ ดีที่ไม่ล้มให้รถทับ
ขยับตัวไม่ไหวเลยนั่งอยู่ตรงนี้
ฉันก็อยาก พยุง แกเข้าร่มแต่ก็กลัวจะ เป็นลมด้วยกันทั้งคู่
ฉันจึงถอดเสื้อแขนยาว คลุมหัวชายแก่นั้น แล้วเดินจากมา
โชคดีที่ฉันเดินมาได้สักพัก ก็โดนหมาไล่
ฉันวิ่งอย่างไร้ทิศทาง และคิดว่าจะมาโดนหมากัดตอนนี้ไม่ได้ไม่มีค่ารักษาแน่นอน
ทันใดนั้น ฉันก็เจอรถพยาบาลจอดอยู่ที่ร้านข้าวข้างทาง
ฉันเลยวิ่งตรงเข้าไป ส่วนไอ้หมาที่ไล่ฉันมามันก็สนใจเศษอาหารมากกว่าฉัน
พอฉันเห็นนางพยาบาล ที่เพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จ ฉันจึงบอกเค้าไปว่า
ให้ช่วยเอารถไปรับชายแก่ที แกโดนรถ เหยียบที่เท้าและเดินไม่ไหว
นางฟ้าชุดขาว ก็พากันไปรับ โดยที่มีฉันนั่งบอกทาง
ก่อนออกจากร้านข้าวนั้นฉันซื้อน้ำโพลาลิส ติดมือมา 1 ขวด
ตอนนี้ฉันเหลือ เงินติดตัวตั้ง 5 บาทแหน่ะ
พอถึงชายแก่ ฉันก็ยื่นขวดน้ำนั้นให้แก เหมือนขวดรั่ว มันหายไปไม่เหลือสักหยด
พยาบาลพาแกไปรักษาตัวและถามว่าฉันเป็น อะไรกับชายแก่
ฉันบอกว่าไม่รู้จัก ฉันเดินหางานทำแล้วมาเจอแก
ถามกันไปมา พยาบาลก็ให้เงินฉัน 100 เพราะว่าเห็นใจที่ฉันไม่มีเงิน
ยังอุตส่าห์ ซื้อน้ำมาฝากชายแก่อีก
ฉันปฏิเสธ และบอกว่า ฉันอยากหางานทำมากกว่า
พยาบาลอีกคนเลยบอกว่าเห็นฉันเป็นคนจิตใจดี ที่ รพ.ขาดคนทำความสะอาดอยู่
เลยแนะนำให้ฉันไปลองสมัครดู และฉันก็ได้งานทำในวันนั้น
มีที่พักมีอาหารกิน พร้อม หลังจากชายแกคนนั้นหายดี แกก็รับจ้างทำสวน
ที่ รพ. เดียวกันกับฉัน แกบอกกับฉันว่า คิดว่าฉันจะทิ้งแกซะแล้ว
แต่ฉันก็ยังกลับมาพร้อม นางพยาบาล และ ชีวิตใหม่ คือเป็นคนสวน
จากเดิมที่แก เป็นคนเก็บขยะขายไม่มีครอบครัว นอนใต้สะพานลอย
ฉันก็เลยตอบแกยิ้มๆ ว่า ที่ฉันได้เจอ พยาบาล เพราะหมามันไล่น่ะ
ส่วนที่กลับมา จะมาเอาเสื้อแขนยาว เพราะคิดว่าถ้าต้องเดินสมัครงาน
จนถึงเย็นต้องร้อนจนไหม้แน่ๆ
ลุงแกหัวเราะอย่างดัง เหมือนคนหัวเราะไม่เป็นทันที
ส่วนฉันตอนนี้ เลื่อนจากคนทำความสะอาด เป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ของ รพ.แล้ว
ฉันมองรูปตอนรับปริญญาโดยมีลุงแก่ๆที่ฉันไม่เคยรู้จัก และ เจอกันตรงริมฟุตบาท
ยืนยิ้มอยู่ข้างๆ อย่างน้อยก็ยังดีที่ได้เจอชายแก่คนนี้
ไม่งั้นฉันอาจไม่มีวันนี้ก็ได้ คุณว่าไหม
( ความบังเอิญไม่มีในโลกจริงๆ )
Credit FW MAIL
บ้าน 
