ภาวะ "สัปหงกซินโดรม

สัปหงกซินโดรม ไม่ใช่โรคร้ายแรงค่ะ ไม่ต้องกลัวไป พบได้ในห้องกวดวิชาเวลาเข้าไปเรียนแล้วประมาณ 20-30 นาที บางรายอาจไวกว่านั้น สังเกตุได้จากอาการของผู้เรียนในห้อง แบ่งออกเป็น 3 ระยะอาการ คือ
ระยะที่ 1 - เคลิ้มๆ ขำๆ
อาการออกเล็กน้อย ตาปรือปรอยเกือบสนิท แต่ยังพยายามดึงตัวเองให้หลุดจากความง่วงที่รุมเร้า อาจจะกระพริบตาบ่อยๆ บิดตัวไปมา แต่หาววว ไม่หยุดเลย ระยะนี้ยังพอแก้ไขได้ เพราะสติยังอยู่ รู้ตัวตลอด ก็หาทางแก้ง่วงกันไป

ระยะที่ 2 - วูบหายไปหนึ่งสติ
ตอนนี้เริ่มเข้าขั้นสติหายแล้วค่ะ น้องๆ หลายคนที่มองข้ามอาการในระยะแรก จะเริ่มมีอาการนี้ตามมาแล้ว เรียกว่าเริ่มเลื้อยหาที่พิง มีการเท้าคางยังเอาไว้จะดี พอถึงอาการหลุด หัวหลุดจากมือ หงึก!!! เหมือนจะพยักหน้าเข้าใจที่ติวเตอร์สอน เหอๆ ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา บางคนพอรู้สึกตัวหายง่วงไปก็มี

ระยะที่ 3 - หลับสนิท ศิษย์ส่ายหน้า
ระยะสุดท้ายแล้วค่ะ เรียกว่า ไม่มีอะไรมาฉุดรั้งได้อีกต่อไป ยิ่งถ้าที่นั่งของใครอยู่มุมมืด มุมอับ มองไม่ค่อยเห็น ยิ่งเป็นโอกาสเลย ขอฟุบลงไปกับโต๊ะ จัดท่าทางให้เข้าที่ แล้วก็ ราตรีสวัสดิ์...เย้ยยย แล้วเจอกันอีกทีเมื่อเรียบจบ บางคนเรียบจบแล้วยังไม่ตื่น ถึงกับต้องมีคนมาปลุกเลยนะคะ

3 ระยะที่พี่แนนว่ามานี่ พยายามอย่าไปเป็นกันบ่อยๆนะคะ นอกจากจะเสียดายเวลาแล้ว เผลอๆ ได้อายคนอื่นๆ อีก เอาแค่ระยะแรกก็พอค่ะ พอเริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว ก็หาอะไรแก้ง่วงทำซะ ทั้งกินลูกอม กินขนม ไปล้างหน้า แอบคุยกับเพื่อนบ้าง ก็ยังดีค่ะ

credit : dekdee

เจ้าของกระทู้เป็นขั้นสามค่ะ เป็นอาการระยะสุดท้ายยยยยย

เราก็เป็นระยะสุดท้ายเหมือน จขกท เลย T^T

ต้องไปหาวิธีแก้ก่อนแระก่อนจะเป็นมากกว่าระยะสุดท้าย 555

(มันจะมีไหมมากกว่าระยะสุดท้าย = = )

ขอยอมรับว่าผม กำลังตกอยู่ในภาวะนี้

ใครรู้วิธีแก้ไหมหว่า อยากรู้จัง

madoo_som205 พิมพ์ว่า:

สัปหงกซินโดรม ไม่ใช่โรคร้ายแรงค่ะ ไม่ต้องกลัวไป พบได้ในห้องกวดวิชาเวลาเข้าไปเรียนแล้วประมาณ 20-30 นาที บางรายอาจไวกว่านั้น สังเกตุได้จากอาการของผู้เรียนในห้อง แบ่งออกเป็น 3 ระยะอาการ คือ
ระยะที่ 1 - เคลิ้มๆ ขำๆ
อาการออกเล็กน้อย ตาปรือปรอยเกือบสนิท แต่ยังพยายามดึงตัวเองให้หลุดจากความง่วงที่รุมเร้า อาจจะกระพริบตาบ่อยๆ บิดตัวไปมา แต่หาววว ไม่หยุดเลย ระยะนี้ยังพอแก้ไขได้ เพราะสติยังอยู่ รู้ตัวตลอด ก็หาทางแก้ง่วงกันไป

ระยะที่ 2 - วูบหายไปหนึ่งสติ
ตอนนี้เริ่มเข้าขั้นสติหายแล้วค่ะ น้องๆ หลายคนที่มองข้ามอาการในระยะแรก จะเริ่มมีอาการนี้ตามมาแล้ว เรียกว่าเริ่มเลื้อยหาที่พิง มีการเท้าคางยังเอาไว้จะดี พอถึงอาการหลุด หัวหลุดจากมือ หงึก!!! เหมือนจะพยักหน้าเข้าใจที่ติวเตอร์สอน เหอๆ ก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา บางคนพอรู้สึกตัวหายง่วงไปก็มี

ระยะที่ 3 - หลับสนิท ศิษย์ส่ายหน้า
ระยะสุดท้ายแล้วค่ะ เรียกว่า ไม่มีอะไรมาฉุดรั้งได้อีกต่อไป ยิ่งถ้าที่นั่งของใครอยู่มุมมืด มุมอับ มองไม่ค่อยเห็น ยิ่งเป็นโอกาสเลย ขอฟุบลงไปกับโต๊ะ จัดท่าทางให้เข้าที่ แล้วก็ ราตรีสวัสดิ์...เย้ยยย แล้วเจอกันอีกทีเมื่อเรียบจบ บางคนเรียบจบแล้วยังไม่ตื่น ถึงกับต้องมีคนมาปลุกเลยนะคะ

3 ระยะที่พี่แนนว่ามานี่ พยายามอย่าไปเป็นกันบ่อยๆนะคะ นอกจากจะเสียดายเวลาแล้ว เผลอๆ ได้อายคนอื่นๆ อีก เอาแค่ระยะแรกก็พอค่ะ พอเริ่มรู้ตัวว่าไม่ไหวแล้ว ก็หาอะไรแก้ง่วงทำซะ ทั้งกินลูกอม กินขนม ไปล้างหน้า แอบคุยกับเพื่อนบ้าง ก็ยังดีค่ะ

credit : dekdee

เจ้าของกระทู้เป็นขั้นสามค่ะ เป็นอาการระยะสุดท้ายยยยยย

ผมว่าผมเป็นระยะที่ 4 นะ

เราว่า เรา 1 นะ..... มั้งนะ 55+

เราว่า เรา 1 นะ..... มั้งนะ 55+

เป็นระยะที่1อย่างเดียวอ่ะ

555+

เพราะถูกจ้อง...

เป็นเฉพาะตอนเรียนหนังสืออ่ะ
เริ่มเรียนเมื่อไหรหลับทุกทีเลย

moo_tum_kung พิมพ์ว่า:

เป็นเฉพาะตอนเรียนหนังสืออ่ะ
เริ่มเรียนเมื่อไหรหลับทุกทีเลย

อันนี้น่าจะเป็นเกือบทุกคน = ="